ឧត្តម បណ្ឌិត

តើមេគោទើបបង្កាត់ហើយថ្មីៗមានធ្លាក់ទឹករំអិលពណ៌នេះពណ៌នោះមានន័យថាជាប់មែនឬទេ? នេះជាសំនួរដែលអ្នកចិញ្ចឹមគោតែងសួរគ្នាជាញឹកញាប់។ ថ្ងៃនេះ អូប៊ី ឡាយស្តុកសូមមកឆ្លើយជូនឱ្យបានច្បាស់។ ការធ្លាក់ទឹករំអិលក្រោយបង្កាត់ពណ៌ស លឿង ក្រហម ត្នោត ពណ៌នេះឬពណ៌នោះ មិនអាចប្រាប់ឬបញ្ជាក់ថាមេគោផើមឬអត់ឡើយ។ តាមពិតទៅ ការមានទឹករំអិលជារឿងធម្មជាតិ និងជារឿងធម្មតារបស់មេគោរកឈ្មោល ចំណែកពណ៌គឺជាកាកសំណល់ស្ពែមបាដែលត្រូវបានខ្ជាក់ចេញមកវិញ។ ដើម្បីក្លាយជាគភ៌ត្រូវការស្ពែម៉ាតូសូអ៊ីត (មេជីវិតឈ្មោល) តែមួយកោសិកាគត់ដើម្បីបង្កកំណើត ទើបមេជីវិតរាប់លានផ្សេងទៀតត្រូវក្អែលចេញមកវិញ។ ទឹករំអិលគោពណ៌នេះឬពណ៌នោះ មិនមានបសុពេទ្យ ឬអ្នកបង្កាត់ណាអាចឆ្លើយបានឡើយថាសត្វនោះជាប់ឬក៏អត់។ ការដែលអាចបញ្ជាក់ថាសត្វនោះផើមបាន គឺមានតែត្រូវរង់ចាំយ៉ាងតិច ២១ថ្ងៃក្រោយប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីពិនិត្យផ្ទៃពោះដោយអ្នកជំនាញ។ ការពិនិត្យផ្ទៃពោះអាចធ្វើបានដោយវិធីលូកស្ទាបកូន (ប្រហែល2-3ខែក្រោយ), ការប្រើអេកូ (ប្រហែល 35-40ថ្ងៃក្រោយ), ឬការយកឈាមទៅពិនិត្យក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍។ សរុបមក ទឹករំអិលមិនអាចបញ្ជាក់ថាសត្វណាមួយផើមបានឡើយ គឺចាំបាច់ត្រូវពិនិត្យផ្ទៃពោះជាមុនសិនទើបអាចឆ្លើយបាន។ រក្សាសិទ្ធិដោយ © អូប៊ី ឡាយស្តុក អ្នកឯកទេសបសុសត្វ

អ្វីដែលអ្នកចិញ្ចឹមគោគ្រប់រូបចង់បានដូចគ្នានោះគឺមេគោដែលខ្លួនចិញ្ចឹមអាចផ្តល់កូនបាន ១ក្បាលក្នុងមួយឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែក្នុងការចិញ្ចឹមជាក់ស្តែងក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហាក់ដូចជាពិបាកសម្រេចបានគោលដៅមួយនេះ ដោយសារសត្វភាគច្រើនមិនងាយរកឈ្មោលឡើងវិញលឿនតាមដែលចង់បានឡើយ។ មូលហេតុធំៗតែងកើតមានឡើងដែលធ្វើឱ្យសត្វមិនរកឈ្មោល ឬក្ររកឈ្មោលក្រោយកើតកូនហើយនោះគឺបណ្តាលមកពីកត្តាខ្វះចំណី និងកត្តាជាប់បំបៅដោះកូន។ កត្តាទាំង ២ នេះធ្វើឱ្យមានឥទ្ធិពលដល់ដំណើរការប្រក្រតីរបស់ប្រព័ន្ធបន្តពូជរបស់សត្វញី។ វិធីទាំង៥ខាងក្រោមនេះគឺជាដំណោះស្រាយខ្លះៗ ដើម្បីជួយឱ្យសត្វរបស់អ្នកឆាប់រកឈ្មោលបាន៖ ១. ផ្តល់ចំណី និងចំណីបំប៉នគ្រប់គ្រាន់ បញ្ហាប្រឈមធំក្នុងការចិញ្ចឹមគោយកសាច់គឺសត្វមិនមានចំណីស៊ីបានគ្រប់គ្រាន់តាមតម្រូវការរបស់សត្វ។ នៅពេលសត្វខ្វះចំណី ឬស៊ីចំណីដែលមិនមានគុណភាពនឹងធ្វើឱ្យសត្វស្ត្រេស ផ្តល់ផលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធបន្តពូជ ដូចនេះហើយដំណោះស្រាយដំបូងដែលអ្នកចិញ្ចឹមត្រូវដោះស្រាយជាមុនសិន គឺការចាត់ចែងចំណីឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ទាំងបរិមាណ គុណភាព និងរបៀបផ្តល់។ ត្រូវផ្តល់ចំណីស្មៅ ចំបើងជាតិសរសៃ និងចំណីបំប៉ន (ចំណីផ្សំ) ដែលមានប្រូតេអ៊ីន និងថាមពលគ្រប់គ្រាន់។ គួរផ្តល់ចំណីបំប៉នសម្រាប់មេគោ ដែលមានប្រូតេអ៊ីនយ៉ាងតិច ១៥,៥% និងថាមពលយ៉ាងតិច ២៧០០ kcal/kg។ ២. ផ្តល់រ៉ែ និងវីតាមីនគ្រប់គ្រាន់ ទន្ទឹមនឹងការផ្តល់ចំណីបានគ្រប់គ្រាន់ហើយ អ្នកចិញ្ចឹមក៏ត្រូវមានការផ្តល់ជាសារធាតុរ៉ែ និងវីតាមីនបន្ថែមទៀតផងដែរ ដែលសារធាតុទាំងនេះអាចជួយដល់ប្រព័ន្ធបន្តពូជសត្វ។ ការផ្តល់រ៉ែ និងវីតាមីនមានភាពចាំបាច់ពីព្រោះសារធាតុរ៉ែ និងវីតាមីនមួយចំនួនមិនមានគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងចំណីធម្មតាសត្វស៊ីប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ សារធាតុរ៉ែដែលគេនិយមប្រើប្រាស់សម្រាប់គោអាចមានទម្រង់ជាដុំរ៉ែលិឍ ឬជាម្សៅលាយក្នុងចំណីដែលមានរ៉ែនិងវីតាមីនចាំបាច់។ ក្នុងការអនុវត្ត គេច្រើនចាក់វីតាមីនបន្ថែម ហើយវីតាមីនដែលគេនិយមប្រើចាក់ជំនួយការរកឈ្មោលរបស់សត្វមានដូចជា វីតាមីន AD3E និងវីតាមីន E

ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាបង្កាត់សិប្បនិម្មិតមានការពេញនិយមខ្លាំងទូទាំងពិភពលោក ដោយមូលហេតុថាបច្ចេកទេសនេះផ្តល់នូវអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់អ្នកចិញ្ចឹមសត្វ។ ការបង្កាត់សិប្បនិម្មិតនេះគឺជាមធ្យាបាយដ៏ល្អបំផុតមួយ ដើម្បីជួយកែលម្អពូជគោនៅកម្ពុជាឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើង។ ១. តើការបង្កាត់សិប្បនិម្មិតគឺជាអ្វី? ការបង្កាត់សិប្បនិម្មិត គឺជាការបញ្ចូលស្ពែមទៅក្នុងស្បូនសត្វញីដោយមធ្យោបាយផ្សេងៗក្រៅពីមធ្យោបាយពាក់តាមធម្មជាតិ។ ការបង្កាត់សិប្បនិម្មិតគោ ជាការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍បាញ់បញ្ចូលទឹកមេជីវិតឈ្មោល ទៅក្នុងតួស្បូនរបស់សត្វញីដោយមនុស្ស។ ២. គុណសម្បត្តិ ៣. សញ្ញាគោរកឈ្មោល និងរកឈ្មោលស៊ុប ជាប្រក្រតី មេគោរកឈ្មោលជាមធ្យមរៀងរាល់ ២១ថ្ងៃ ម្តង ហើយសញ្ញានៃការរកឈ្មោលមានដូចជា៖ ក្នុងរយៈពេលនេះមិនគួរបង្កាត់ឡើយ គឺត្រូវរង់ចាំឲ្យមេគោរកឈ្មោលស៊ុបជាមុនសិន។ គេអាចកំណត់ថាមេគោរកឈ្មោលស៊ុបបានដោយពិនិត្យរកមើលសញ្ញាតែមួយគត់គឺ សត្វនៅឈរនឹងស្ងៀម មិនគេច នៅពេលសត្វដទៃឡើងពាក់។ ៤. ឧបករណ៍ និងសម្ភារ ឧបករណ៍ និងសម្ភារចាំបាច់សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្កាត់សិប្បនិម្មិតមានដូចជា៖ ៥. បច្ចេកទេសបង្កាត់សិប្បនិម្មិត ៥.១ ជំហានទី១៖ ការរៀបចំសត្វ និងឧបករណ៍ ៥.២ ជំហានទី២៖ ការស៊កកាំភ្លើងបង្កាត់ និងចំនុចបាញ់ស្ពែម ៦. ពេលវេលាបង្កាត់សមស្រប អ្នកបង្កាត់ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ឱ្យបានខ្លាំងចំពោះពេលវេលា និងជ្រើសរើសពេលវេលាបង្កាត់ល្អបំផុតដើម្បីឱ្យបានអត្រាជាប់ខ្ពស់។ ជារឿយៗ ការកំណត់ថាមេរកឈ្មោលស៊ុបហើយឬនៅដើម្បីបង្កាត់នោះអាចជាឧបសគ្គមួយ ជាពិសេសនៅពេលដែលម្ចាស់មិនបានតាមដានសត្វរកឈ្មោលឱ្យបានច្បាស់ និងរាយការណ៍មកអ្នកបង្កាត់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ពេលវេលាបង្កាត់ដែលសមស្រប គឺចន្លោះពី ១២-១៨ម៉ោង ក្រោយគោបង្ហាញសញ្ញារកឈ្មោលស៊ុប ដោយនៅពេលនោះសត្វបង្ហាញសញ្ញាឈរនឹង

ការពិនិត្យផ្ទៃពោះគោ-ក្របីជាបច្ចេកទេសមួយដែលបសុពេទ្យ និងអ្នកចិញ្ចឹមសត្វមិនត្រូវមើលរំលងឡើយ ពីព្រោះវាអាចឱ្យម្ចាស់សត្វដឹងបានច្បាស់ថាសត្វរបស់ខ្លួនដែលបង្កាត់រួចនោះផើមឬទេ និងដើម្បីធានាថាសត្វអាចផ្តល់កូនបានមួយក្បាលក្នុងមួយឆ្នាំ។ ក្នុងការពិនិត្យផ្ទៃពោះ អ្នកបច្ចេកទេសអាចអនុវត្តតាមវិធីសាស្ត្រចំនួន ៣ របៀប គឺ (១) ការពិនិត្យដោយការលូកស្ទាបកូនតាមទ្វារធំ, (២) ការប្រើម៉ាស៊ីនអេកូឆ្លុះ, និង (៣) ការយកឈាមឬទឹកដោះទៅពិនិត្យអ័រម៉ូន។ ខ្លឹមសារក្នុងអត្ថបទនេះនឹងផ្តោតលើបច្ចេកទេសពិនិត្យផ្ទៃពោះដោយការលូកស្ទាបកូន។ ១. ការពិនិត្យដោយការលូកស្ទាបកូន វិធីសាស្ត្រពិនិត្យដោយការលូកស្ទាបរកកូនតាមទ្វារធំ គឺជាបច្ចេកទេសដែលមានការនិយមអនុវត្តជាទូទៅ ដោយសារវាមានភាពងាយស្រួល មានភាពបត់បែន និងមិនត្រូវការឧបករណ៍អ្វីឡើយ។ បសុពេទ្យ ឬអ្នកបង្កាត់ដែលមានបទពិសោធន៍ខ្ពស់អាចលូកស្ទាបដឹងថាសត្វផើម ឬអត់ បានចាប់ពី ៣៥ ថ្ងៃឡើងទៅក្រោយបង្កាត់រួច។ ប៉ុន្តែ គេមិនត្រូវលូកស្ទាបក្រោយបង្កាត់រួចក្រោមអាយុ ៣០ ថ្ងៃឡើយ ដោយសារវាអាចធ្វើឱ្យសត្វរលូតប្រសិនបើសត្វនោះផើម ព្រោះក្នុងរយៈពេលនេះគភ៌នៅមានទំហំតូច និងមិនទាន់ចាប់ជាប់ជាមួយស្បូនរឹងមាំនៅឡើយ។ ភាគច្រើន អ្នកបច្ចេកទេស ច្រើនលូកពិនិត្យក្រោយបង្កាត់បាន ៣ ខែឡើងទៅ ដើម្បីងាយប៉ះកូនដែលធ្វើឱ្យលទ្ធផលមានភាពជាក់លាក់ជាង និងបន្ថយហានីភ័យរលូត។ គេអាចដឹងថាសត្វផើម និងរយៈផើមបានទៅតាមទំហំកូនតាមដំណាក់កាលលូតលាស់របស់កូនដូចខាងក្រោម៖ ១.១. អាយុ ២៨-៣៥ថ្ងៃ ការពិនិត្យផ្ទៃពោះដឹងនៅពេលគភ៌បានអាយុតិចថ្ងៃតម្រូវឱ្យអ្នកបច្ចេកទេសមានជំនាញខ្ពស់ ហើយជាធម្មតា ការពិនិត្យផ្ទៃពោះដោយការលូកនៅពេលមេគោផើមបានតិចថ្ងៃបែបនេះមិនគួរធ្វើឡើយ ដោយសារវាអាចបង្កជាហានីភ័យរលូតកូន ព្រោះគភ៌មិនទាន់ចាប់ជាមួយស្បូនបានរឹងមាំនៅឡើយ។ ប្រសិនបើមានការលូកពិនិត្យ